Tarihte Ahşap Kullanımları

Antik dönemde kullanılan ahşapları merka ediyor musunuz? Henüz taş içliğinin gelişmediği dönemlerde m.ö 4 yy da doğa uzmanı theopheratus bitkiler üzerinde bir araştırma yaptı. Öncelik olarak ahşap yapı yunanlarda görülen bir yapı tekniğidir roma ile karıştırılmamalıdır romalılar daha sağlamcıl olsun diye yunanları örnek alarak taş işçilğini geliştirmiştir.

Erken tapınaklarda yunanların kolonları ahşaptan yapıldığını biliyormuydunuz. Bunun en önemli örneği olympia hera tapınağındaki kolonlardır.
pausainas tapınağı önceden tamamı ahşap oluğp daha sonra taş kolonlar ile desteklenmiştir.

Tarihte her ağaç belli dönemlerde belli amaçlar için kullanılmıştır.

Meşe: Kolon, kereste, tavan, iskele, temel, çatı iskeleti yapımında kullanılmıştır. Dokusu gözenekli ve gevşek olmadığı için neme karşı uzun yıllar
dayanıklıdır. Tam tersi olarak nem olmayan yerlerde eğilir ve yapıda çatlaklara yol açar. Bu nedenle özellikle temeller için elverişli bir malzemedir.
Vitruvius, kış meşesi diye tanımladığı diğer bir türün, nem almayan yerlerde çok kullanışlı olduğunu belirtir. Ayrıca Türkiye meşesinden, içinde fazla nem barındırdığından kolayca çürüyebildiğinden bahseder.

Köknar: Kolon, kereste ve tavan yapımında kullanılmıştır. Doğal dokusu sert olduğundan dirençli bir malzemedir ve yük altında kolay deforme olmaz. Ancak,
çürümenin hızlı gelişmesi ve ateşe karşı dayanıksız oluşu dezavantajıdır. Asma: Kolon ve çatı iskeleti yapımında kullanılmış.

Çam: Kereste yapımında kullanılmıştır. Vitruvius, çamın bünyesindeki nemden dolayı çabuk eğrildiğini fakat çürümeden uzun süre dayanabildiğini belirtir.
Karaçamın özü acı olduğundan kurtçuklardan korunduğunu ve başka bir odunla tutuşturulmadığı sürece yanmayacağını ifade etmiştir.

Sedir: Kereste, tavan, çatı iskeleti yapımında kullanılmıştır. Vitruvius bu ağacın ölümsüz olduğunu ve Ephesos’takiler başta olmak üzere daha birçok ünlü
yapının tavanının bu ağaçtan yapıldığını söylemektedir.

Servi: Kereste, tavan, çatı iskeleti yapımında kullanılmıştır, çama benzer özelliklere sahiptir.

Ceviz: Kereste, tavan, temel yapımı ve iskeleti yapımında kullanılmıştır.

Zeytin: Küçük boyutlu kereste yapımında kullanılmıştır.

Palmiye: Kereste ve çatı iskeleti yapımında kullanılmıştır.

Akasya: Kereste yapımında kullanılmıştır.

Kayın: Kereste ve iskele yapımında kullanılmıştır. kayının seyrek dokusundan dolayı nemli yerlerde kolayca çürüdüğünü belirtir.

Ihlamur: Tavan, çatı iskeleti ve iskele yapımında kullanılmıştır. Sert olmayan, göreceli olarak hafif bir yapıda olan bu ağacın eğrilmezliğinden bahseden Vitruvius,aynı özelliklere sahip olan beyaz, kara kavak ve söğütün de gevşek dokuları sayesinde parlak bir renge sahip ve oymacılık için elverişli olduklarını belirtmektedir.

Dişbudak: Çatı iskeleti yapımında kullanılmıştır.